Linia pisma dolna – (ang. descender line) linia określająca granicę dolnych wydłużeń małych liter.
Linia pisma górna – (ang. ascender line) linia określająca granicę górnych wydłużeń małych liter.
Linia pisma podstawowa – (ang. baseline) linia, na której opierają się wielkie i małe litery.
Linia pisma środkowa – (ang. mean line) linia określająca wysokość małych liter bez wydłużeń.
Linia pisma wersalików – (ang. cap line) linia określająca wysokość dużych liter, czyli wersalików.
Na podstawie odległości pomiędzy wybranymi liniami pisma zdefiniujemy:
wysokość wersalików – (ang. cap height) odległość pomiędzy podstawową linią pisma a linią wersalików.
wysokość tekstu – (ang. x-height) odległość między podstawową linią pisma a linią środkową.
Łuk – (ang. bowl) wypukła i zaokrąglona kreska ograniczająca przestrzeń w literach łukowatych typu B, p, a, e.
Zakończenie – (ang. terminal) końcówka kreski znaku nie zakończonej szeryfem. Zakończenia mogą mieć różne kształty.
Oko – (ang. eye) przestrzeń zamknięta wewnątrz takich liter jak D, O, a, e.
Oś cieniowania/oś liery – (ang. axis) niewidoczna linia łącząca najcieńsze miejsca (przewężenia) kresek tworzących litery okrągłe. Może być pionowa lub pochyła w stosunku do linii pisma.
Ogonek – (ang. tail) wydłużona do dołu część niektórych liter, np. w literach j czy y. W niektórych wypadkach nazywany wstęgą.
Kropka – (ang. tittle) znak nad i lub j. Kropki, kreski i ogonki nad lub pod literą zmieniające jej wymowę to znaki diakrytyczne (ang. diacritical mark).
Uszko – (ang. ear) drobna kreska wychodząca z górnego prawego rogu liter g i r.
Łącznik – (ang. link) element łączący dwie różna części litery, np. w dwupiętrowym g.
Pętla – (ang. loop) zamknięty lub częściowo zamknięty łuk uformowany przez ogonek w małej literze g.
Oprócz wyżej wymienionych podstawowych elementów w strukturze liter można wyodrębnić jeszcze inne detale, których definicje pojawią się w kolejnych artykułach jeśli zaistnieje taka konieczność.
Szeryf – (ang. serif) poprzeczne lub ukośne zakończenia kresek liter niektórych krojów pism. Szeryfy mogą przyjmować różne kształty.
Trzon – (ang. stem) główna pionowa lub ukośna kreska litery.
Poprzeczka – (ang. crossbar) kreska pozioma, która łączy dwie kreski w takich literach jak A i H lub przecina trzon w literach t i f.
Ramię – (ang. arm) krótka kreska pozioma lub ukośna, połączona jednym końcem z inną kreską, jak w literach: F, E, Y, K.
Noga – (ang. leg) krótka ukośna kreska opadająca w dół występująca w literach K i R.
Rozwidlenie – (ang. crotch) ostry kąt na styku dwóch kresek, np w literze V lub Y.
Wierzchołek górny – (ang. apex) szczytowy punkt złączenia dwóch kresek, jak w dużej literze A lub wewnętrznych kresek litery W.
Wierzchołek dolny – (ang. vertex) punkt na dole znaku, w którym spotykają się dwie kreski, np. w literze V lub w środku dużej litery M.